5 ay aradan sonra bugün işe geri döndüm. Zaten o kadar uzun süre ara verip de işe başlamak yeteri kadar zorken, meleğimden ayrı koca bir gün geçirecek olmak fikri kesinlikle korkunçtu.
Sabah ben çıkarken fındıkkurdum mışıl mışıl uyuyordu, melek gibiydi. İşte öğlene kadar zaman çabuk geçti de öğleden sonrası oldukça zordu. Kızımı çok özledim. Ece'nin de evde keyfi gayet yerindeymiş. Akşamüstü sadece bir ara içli içli ağlamış, annem öyle dedi :(. Bu 'içli içli' kısmını da annem ekledi tabi :).
Akşam eve nasıl döndüğümü bilemedim, tam bir trafik canavarına dönüştüm. Neyse sağ salim eve geldiğimde, kızım babasının kucağındaydı. Beni görünce önce bir güldü. Sonra kucağıma alınca da huysuzlandı, mızırdandı, kapris yaptı bana yavru kuşum. Tabi sonra yelkenleri suya indirdi, yattı koynuma boğazıma sürtüne sürtüne, beni koklaya koklaya uyumaya çalışıyor. Ondan sonra da emerken uyuyakaldı. Şimdi mışıl mışıl uyuyor yine, sabaha kadar uyur heralde artık. Ancak 1 saat görüşebildik :(, banyosunu bile yaptıramadık meleğimin.
İşte bu da bana surat yaparkenki halleri...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder