Evet, bizde durum böyle, babaya torpil geçiliyor. Önce "Baba" deniyor. Önce babanın ismi öğreniliyor!
Ammaa iş uykuya geldi mi "Annem!", gece uyanıldı mı ısrarla "Anneeee!", yoksa çığlık kıyamet!
Olmuyor ama böyle, çok bozuluyorum!
Buyrun bakalım, birisi babasının adını nasıl söylüyor. Annenin adı ise "Anne!"
Mantı yerken ağzını kapasaymış iyiymiş ama olan olmuş artık, yapacak birşey yok :)
Mantı yerken ağzını kapasaymış iyiymiş ama olan olmuş artık, yapacak birşey yok :)
PS: Ama bir yeri "uf" oldu mu gelip ısrarla bana öptür müyor mu, bana kocaman kocaman sarılıp bir de "cici" yapmıyor mu, istediğini yapmadığım için bana kızsa bile o güzel yüzünü koynuma gömüp ağlamıyor mu, işte o zamanlarda eriyip bitiyorum ben.
Maaşallah Ece' ye sabırsızlıkla senin adını duymayı bekliyorum ben de :) Söylediğinde o görüntüleri de paylaş mutlaka!
YanıtlaSilPaylaşırım Betülcüm, hiiiç merak etme :)
YanıtlaSilKız olunca bu durum kaçınılmaz babalar kıymetli :) Ama dediğin gibi en ufak istekte "anne" çıkıyor o güzel dudaklardan:))
YanıtlaSilaynen öyle canım :)
YanıtlaSil