Hamile olduğumu öğrendiğim ilk andan itibaren, hamileliğin getirdiği hormonel değişiklikler vs. derken çok duygusal, sulugöz bir hamile olacağımı düşünmüştüm. Kızım doğduktan sonra da kesin çok pinpirikli, fazla korumacı, fazla endişeli bir anne olurum diyordum. Çok enterasandır, tam tersine çok rahat bir hamilelik geçirdim, hiçbir endişem, duygusal iniş-çıkışlarım olmadı. Lohusa dönemi dedikleri de yine tahmin ettiğimin tersine çok rahat geçiyor. Hiçbir şeyi büyütmüyorum, problem etmiyorum. Sadece kızımı sağlıklı bir şekilde kucağıma almış olmanın keyfini çıkarıyorum. Tabi sezaryen sonrası ağrıları saymazsak... Bir de şu kalan kiloları vermenin kestirme bir yolu olsa süper olacak :).
O kadar rahat bir dönem geçiriyorum ki, iş çıkışı kuzucuğu sevmek için gelen teyzesi, onu uyurken bulunca uyandırmak için elini kolunu kaldırmaya çalışırken bir yandan beni kontrol ediyor acaba kızıyor muyum diye :). Kızmıyorum tabii ki, herkes kızımı çok sevsin :). Bizimki zaten her iki ailede de tek torun. herkes ilk defa anane, babane, dede, teyze, hala, dayı oluyor. Dolayısıyla fındıkkurdum çok seviliyor. Hatta neredeyse bizim sülalede de ilk torun olacaktı ama bu unvanı 40 günlük bir burun farkıyla Karan'cığa kaptırdık :).
Hello world!
3 ay önce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder