Ece'siz iki gece, üç koca gün :(
Tatil değil bu sefer, iş için gittim Zürih'e.
Çok zor geldi bu defa, ilkinden daha zor. Neden bilmiyorum. Bu sefer yanımda Koray olmadığı için mi, Ece artık her şeyin daha bir farkında olduğu için mi, tatil değil de iş olduğu için mi, bilmiyorum işte. Ama çok özledim, burnumda tüttü kokusu.
Halbuki babasının yanındaydı kuzucuk, babaannesi geldi babaya yardıma, kafam rahattı ama insanın içi rahat olamıyor işte.
Vicdan azabından belki de :( Anne olmanın böyle hastalıklı bir yanı var zaten, olur olmaz vicdan azabı hissediyorsun, yerli yersiz endişe ediyorsun. Geçecek umarım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder