Ece kuzusu neredeyse 17 aylık oldu, bütün söyledikleri hepi topu;
“At-tım”, ne varsa bu attım’da bu kadar!
“At-taa”, e hadi bunu anlayabiliyorum, biraz gezenti çünkü kendisi.
“Ma-ma”, bunu da karnı acıktığında söylemiyor yalnız, bizi yemek hazırlığı yaparken gördüğünde ancak. Yoksa hiç yemek vermesen, ‘nerede benim yemeğim’, demez.
“Da-ya”, dayısına sesleniyor. İlk defa dayısına seslendi zaten. Ayıp oluyor ama bu anne-babaya!
“Gak”, bu yeni girdi hayatımıza. Kuş ve kuşa benzeyen herşeyi ifade ediyor, kuş, ördek, kaz, tavuk, ne varsa. Geçenlerde abajurundaki kuşu farketti de, söyledi ilk defa.
Daha 10-11 aylıktı ”ba-ba”, ”de-de” seslerini çıkarıyordu bol bol ama baba ve dedeye seslenmek yok! Anneannesinin söylediğine göre, şimdiye “anne-baba”’yı geçmiş, çoktaaan “anneanne” diyor olması gerekirmiş :P
Neyse, baktık olacak gibi değil, bayram tatilinde boş durmadık, Ece’yi çalıştırdık biraz J Ve nihayet “An-ne, Ba-ba” tamam! Biz söylediğimizde zaten tekrar ediyordu genelde, 2 gündür bize seslenmeye bile başladı. “Dede” ve “Daya” da oldukça başarılı. Aslında “Hala” da diyordu bayramda, videoda söyletemedik. Ama teyze, anneanne ve babaannenin henüz pek şansı yok, biraz bekleyecekler gibi gözüküyor J
Buyrun bakalım üzüm canavarı Ece, nasıl “anne-baba” diyor. “Baba”yı muhteşem söylüyor!