Anne Yarısı'na...

Küçükken hep şanslı hissederdim ben kendimi. Kendimce nedenlerim vardı tabi. Mesela erkek değil de kız olduğum için çok şanslıydım. Öncelikle sünnet mevzusu vardı, sonra askerlik, bir de erkekler sadece pantolon giyebiliyorlardı. Ne sıkıcı, tek alternatifleri var! Halbuki kızlar öyle mi? İster pantolon giyerler ister etek. Kim erkek olarak gelmek isterdi ki bu dünyaya ?!

Bir de teyzem olduğu için çok şanslıydım, hem de iki tane! Teyzesi olmayanlar için çok üzülürdüm hatta.

Teyze anne yarısıdır, denir ya, öyle hakikatten. Herhalde annem ve babamdan sonra en çok teyzemlerin emeği vardır benim üzerimde. Özeldir onlar benim için. Buradan kocaman öpücükler her ikisine de.

Ondandır belki de, Esra'nın da Ece için özel olacağını ve Ece'nin şanslı olduğunu hissederim hep. Ondandır belki de, Esra birkaç seneliğine bile olsa, her ay mutlaka buraya gelecek olsa da, Dubai'ye yerleşme planları yaparken en çok Ece ile bu kadar sık görüşemeyeceği için üzülmem.

Fazla duygusala bağlamadan sadede gelecek olursak...

Esruş,

Sana diyeceğim şudur ki; Dubai falan anlamam ben, kızımı ihmal etme lütfen! Teyze olmak öyle kolay iş değil, belli sorumlulukların var yerine getirmen gereken. Öncelikle kızımı şımartmaktan sorumlu kişi sensin. Sonra benim yasakladığım herşeyi yaptırman gerekiyor biliyorsun Ece'ye, ki bu konuda gayet iyi gidiyorsun zaten. Yeri gelecek bütün haftasonunu beraber geçireceksiniz. Yüzmeyi sen öğretmelisin Ece'ye. Kurabiyeler kararana ve yenemeyecek hale gelene kadar kurabiye yapmalısınız beraber. İşin çok anlayacağın, bu Dubai işini kısa tutsan iyi edersin! 

İyiki varsın! Seni çok seviyorum. Ece de çok sevecek, biliyorum.

P.S: Bu aralar pek bir duygusal moddayım. Anneliğin yan etkilerini yavaş yavaş ortaya çıkıyor. Birileri lütfen bu gidişe dur desin!