Bu aralar hep böyleyiz biz, koala modunda. Hep kucak kucağa.
Özellikle işten geldiğimde kafasını yerleştirmiyor mu böyle omzuma, dolamıyor mu bir de kollarını boynuma, işte o zaman dünya duruyor! Günün hasretini gideriyoruz kucak kucağa.
İş oyuna geldi mi yine babasının peşinde dolanıyor tabi de uykusu geldiyse, karnı acıktıysa, gözü benden başka hiç kimseyi görmüyor.
İşte böyle bir anne kuzusu oldu çıktı Ececik. İnsanın hoşuna da gitmiyor değil hani :)
ah o sarılmaları tüm yorgunluğu alıyor :D
YanıtlaSilAyyynen öyle :)
YanıtlaSilMasumca sarılmıyolar mı işte on insan eriyor adeta..
YanıtlaSilTadını çıkarmalısın biraz daha büyüyünce oyun oynamaktan sarılmaz olıyorlar :(((
Ben de ondan korkuyorum zaten :(
YanıtlaSilBol bol keyfini çıkarıyorum o yüzden :)