17 Ekim 2015 Cumartesi

Bir itiraf!

Bu bir annenin itirafıdır!

Ece'ye de anlatmış olduğum için gönül rahatlığıyla yazabiliyorum.

Ben hamileyken bebeğimi hep sarışın ve mavi gözlü hayal etmiştim. Annemin gözleri mavi, Koray'ın gözleri yeşil, benim hafif ela derken Ece'nin de renkli gözlü olacağından neredeyse emindim zaten. E ben de sarışındım bebekken. 

Bu arada hamileyken haliyle internette çok fazla doğum hikayesi okumuştum. Okuduğum hikayelerden birinde; anne bebeğini kucağına aldığında "bu ne kadar çirkin böyle" gibi birşey söylemiş. Sonra da çok pişman olmuştu, bebeğine ilk söylediği bu olduğu için. Ben de bu hikayeden ders almışım tabi.

Hayaller sarışın mavi gözlü olsa da gerçekler farklıydı. Bir baktım kucağıma aldığım bebek bildiğin kara kaş kara göz. Ne yalan söyleyeyim o sırada çok da önemli değildi sarışınmış falan, sağlıklı olmasına o kadar şükretmiştim ki. Ama yine de öyle güzelliğiyle büyülenmiş de değildim doğrusu. 

Tabi okuduğum hikayelerden aldığım ders ile önce "Hoşgeldin bebeğim" dedim kuzuma. Sonra da Koray'a dönüp, "Ne kadar da güzel, değil mi?" dediğimi hatırlıyorum, hiç de inanmayarak. Narkozun etkisine rağmen o anı o kadar iyi hatırlıyorum ki, çok gülüyorum şimdi kendime.

Gel gör ki bizim kara kaş kara göz Ece 3-5 ay sonra sarışın mavi gözlü oldu. Tam da hayal ettiğim gibi.

Bu arada bu hikayeyi çok seviyor, anlattırıyor arada bana. 

Haa bir de kendisi "doğal sarışın"mış, öyle diyor zilli.

15 Ekim 2015 Perşembe

Birisi İlk Kitabını gururla sunar!

Ece'lerin okulda serbest zaman diye birşey varmış. Bu serbest zamanda çocuklar ne isterlerse yapıyorlarmış. İsteyen oyuncaklarla oynuyor, isteyen resim yapıyor, hamur oynuyor, puzzle yapıyor. Canları ne istiyorsa artık.

Dün bizimkinin canı kitap yapmak istemiş!!! Okuldaki bu serbest zamanında resimdeki kitabının tüm resimlerini bitirmiş, sayfalarını birbirine yapıştırıp kitap haline getirmiş. Ve tüm bunları kendisi akıl etmiş, kendisi yapmış, öğretmeni kitap yaptığını farketmemiş bile. Bayıldım bayıldım... Tüm bunları akıl etmesine, yaratcılığına, becerikliliğine, bayıldımmmm! Ne yalan söyleyeyim, gurur duydum kızımla! :)

Akşam da eve gelince bana her bir sayfanın metinlerini yazdırdı. O söyledi, ben yazdım. Hiç bir ekleme, çıkarma yapmadan, ne söylediyse yazdım. İkimiz de bayıldık ortaya çıkan kitaba. Blog'a koymak üzere fotograflarını çektim. Ece kitabını, öğretmenine göstermek üzere, gururla çantasına koydu.

Dün herşey muhteşemdi. Asıl pandomim bugün koptu. Ecoş okulda kitabını öğretmenine gösterdikten sonra eve getirirken çantasında su matarasının kapağı açık kalmış, kitap bir güzel ıslanmış, yazıların büyük kısmı bozulmuş. Bunu farkedince 45 dakika ağladı, "biricik kitabım. canım kitabım, ne hale geldi, ilk kitabımdı o benim, vs" zor sakinleşti. Ben de çok üzüldüm doğrusu. Neyse ki, fotoğraflarını çekmiştik.




Special design for Bir Ece Masalı by GeCe